De dagen worden al snel korter en kouder. Weldra is het weer zover, dan komt Sinterklaas op zijn stoomboot eraan. Als je dat nog niet opgemerkt hebt, proficiat met jouw talent om alle speelgoed brochures en advertenties te kunnen negeren. Zijn jouw kinderen helemaal in de ban van Sinterklaas? Of vertel je hen meteen dat die lieve oude man niet echt is?
Voor mij is het dat laatste. Volharden in de leugen strookt niet echt met de visie van mijn vrouw en mijzelf over hoe we onze kinderen willen opvoeden. Gelukkig waren we het daar beiden snel over eens en dus verblijft Sinterklaas bij ons tussen de sprookjes figuren. Dat onze aanpak toch ietwat een uitzondering is, bleek al snel uit de reacties die we geregeld krijgen van mensen rondom ons.
“Maar de kinderen vinden die magie rond Sinterklaas zo leuk, waarom ze je hen dat ontzeggen?”
Eerlijk gezegd zie ik niet waarom je het bedrog nodig hebt om tot de magie te komen. Ik ben ook niet tegen Sinterklaas, mijn kinderen feesten net zo goed mee. Maar ik ben er wel meteen eerlijk in dat die Sinterklaas niet echt is, maar iemand die zich verkleed heeft. Net als bij carnaval is dat onderdeel van het feest.
Ik ben er ook van overtuigd dat kinderen net zo veel plezier beleven aan fantasie ook als ze beseffen dat het niet echt is. Neem bijvoorbeeld het klassieke rollenspel. Samen met hun poppen zijn ze dan druk in de weer met koken en eten. En daar mag ik dan ook al eens van mee proeven uiteraard. Eens deed ik dan alsof ik het echt zou opeten. Terwijl ik het stuk plastiek – het was pizza geloof ik – in mijn mond stak, werd ik direct teruggefloten door mijn dochter “Maar papa, niet echt opeten, het is maar om te spelen!”
En zo kan ik doorgaan over de uren plezier die ze beleven terwijl ze zich verstoppen voor of weglopen van de krokodillen in huis. Nee hoor, ze geloven niet echt dat er krokodillen in huis zijn. Maar dat houdt hen niet tegen om te kraaien en te krijsen van plezier!
“Maar Sinterklaas leert hen over goed en slecht!”
Het Sinterklaas concept is natuurlijk een gemakkelijk hulpmiddel als ouder om je kind braaf te laten zijn. Als ze niet braaf zijn, dan steekt zwarte piet hen misschien wel in de zak. Maar hey … dat lijkt me precies zo een ‘leiden door angst’ aanpak. Dat strookt ook niet echt met mijn visie van opvoeden. Het idee dat mijn kinderen gemotiveerd zijn om braaf te zijn in ruil voor speelgoed, ligt me niet zo. En zeker niet zo beperkt tot een moment van het jaar, welke truc moet ik dan de rest van het jaar gebruiken? 🙂
Dus zo probeer ik hen toch maar over goed en slecht te leren op een andere manier …
“Maar jouw kinderen gaan de pret bederven voor onze kinderen …”
Misschien, hoewel mijn kinderen natuurlijk evengoed riskeren om de rare van de klas te zijn. Die betweter die toch niemand gelooft. We zien wel wat de toekomst ons brengt …
Zo gaan wij om met het Sinterklaas verhaal. En jullie?
Hoe dan ook zal het ons niet tegen houden om in de komende weken te knutselen rond het Sinterklaas thema!
