Hoe we van onze “tellen tot 30” aanpak een leuk bedtijd spel gemaakt hebben
Is bedtijd voor jou ook soms zo’n moeilijk moment van de dag? Tot voor kort was bedtijd voor ons gemakkelijk, we hadden onze routine en alles liep op rolletjes. Maar de laatste tijd werkt het niet altijd even goed. Op sommige avonden hebben we een hoop overtuigingskracht nodig om de kinderen naar boven te krijgen, of moeten we ze gewoon naar boven slepen. Maar dat is voorbij. Ons bedtijd spel maakt van de hele bed-routine een leuk moment.
Herinner je nog onze “tellen tot 30” aanpak om een ruzie tussen de kinderen te kalmeren? Nu doen we het andersom, in plaats van te kalmeren, gebruiken we de “tellen tot 30” truc nu om hen een uitdaging te geven en hen in beweging te brengen. Nieuwsgierig? Lees het verhaal hoe Victoria zich klaarmaakt voor bed:
Victoria, moe, ligt onderuitgezakt in de zetel. Bedtijd is nabij en mijn voorstellen om naar boven te gaan botsen op een muur van luiheid. Dus zeg ik haar op een ietwat mysterieuze toon “Victoria, kom mee, ik moet je iets tonen.” Haar nieuwsgierigheid is gewekt en ze volgt me naar de trap. Ik kijk haar aan, trek een nadenkend gezicht, vinger aan de mond, en zeg “Ik wed dat je niet naar je kamer kan lopen, je broek en onderbroek afdoen, je pijama broek aandoen en terugkomen en dat allemaal voordat ik tot 30 tel!”
Haar gezichtsuitdrukking veranderd van verrassing naar nadenkend, ik zie tinteling in haar ogen, een glimlach op haar lippen en dan roept ze “Dat kan ik wel mama, kijk maar.” Nog voor ik aan twee kom, is ze al halfweg op de trap. Ik tel geduldig luidop, terwijl ik gestommel hoor in haar kamer. … 13 … 14 … Ik zie haar terug bovenaan de trap, ze stopt even om te zien of ik nog niet aan dertig ben en dan stormt ze de trap af … 16 … “Stop mama” roept ze, “Zie je wel, ik heb het in 16 gedaan!” Ze straalt vol trots, klaar voor een nieuwe uitdaging.
En zo ging dat nog verder voor een 10tal minuten. In die tijd had ze haar volledige pijama aan, was ze naar het toilet geweest, tandjes gepoetst en haar handen en gezicht gewassen. Ze zou nog door gedaan hebben, maar het was ondertussen echt wel bedtijd.
Natuurlijk zijn er een paar dingen waar ik niet wilde dat ze zich haastte. Ik bedoel, ik had echt geen zin om pipi in de ganse badkamer op te kuisen 🙂 Daarom hadden we een afspraak. Telkens ze aan een delicater onderdeel kwam, bijvoorbeeld haar tandjes poetsen, riep ze luid “Stop”. Ik stopte dan met tellen, totdat ze “OK” riep. En ze deed dit braafjes zoals ik haar gezegd had. Geen vaslspelen en zo!
Dit “spel” heeft ook het voordeel dat het een uitdaging geeft aan de kinderen zonder er een wedstrijd van te maken. Soms geef ik aan de twee oudsten een gezamenlijke uitdaging. In plaats van tegen elkaar te racen, gaan ze samen een uitdaging aan tegen de klok. Behalve dan dat ik niet wil dat mijn kinderen alles als een wedstrijd zien, hoop ik ook dat ze leren om samen te werken en voor elkaar te zorgen. We zullen binnen 10 jaar of zo zien of het gewerkt heeft 🙂
En een leuke bed-routine wordt afgesloten met een sessie dansen in de kamer. Hoewel Victoria dit eerder “Moeilijke sport” noemt. Zie voor jezelf …
High Five !!
